Μαζί σου πάντα ήθελα να ζήσω εκείνες τις μικρές, μικρές στιγμές που πολλοί μπορεί να προσπερνούν ή να μην υπολογίζουν. Αυτά τα μικρά, μικρά μου λείπουν πιο πολύ και αυτά ονειρεύομαι τις πιο πολλές νυχτές.
Όπως μια βροχερή μέρα, να είμαστε στο αυτοκινητό, να ακούμε τα αγαπημένα μας τραγουδιά και το ένα σου χέρι να κρατάει το δικό μου και να σου ρίχνω χαμογελαστές ματιές.
Όπως ένα καλοκαιρινό πρωινό, να ξυπνάμε σε ένα μικρό αντίσκηνο δίπλα από τη θάλασσα και να ανάβουμε φωτιά για να φτιάξουμε πρωινο.
Και ένα απόγευμα, να καθόμαστε σε ένα ψηλό βράχο και να κοιτάμε μαζί το ηλιοβασίλεμα.
Και τα βράδια να μετράμε τα αστέρια που πέφτουν και να κάνουμε ευχές, κάπου μακριά, μακριά από τον κόσμο.
Και τα κρύα βράδια να μιλάμε, αγκαλιά γυμνοί στην μπανιέρα με αναμμένα τα κεράκια.
Μη μου θυμώνεις, τίποτα δε θα σου ζητήσω. Όλα τα έχω κάνει στη ζωή μου. Όλα όσα έχω ονειρευτεί, όλα όσα με γεμίζουν. Μα μαζί σου θα ήταν αλλιώς. Είμαι σίγουρη ότι θα ήταν αλλιώς, γιατί αυτά το λίγά "μαζί" που ζήσαμε δεν έμοιαζαν με τίποτα άλλο που έχω ζήσει.
Κάθε στιγμή μαζί σου ήταν έντονη, σουρεαλιστική, λες και σταμάτησε ο χρόνος και τίποτα άλλο στον κόσμο δεν υπήρχε, παρά μόνο εγώ κι εσύ.
Κάθε μικρή στιγμή μαζί σου είναι τόσο μεγάλη που δεν σβήνεται ποτέ από μέσα μου.
Αυτές οι μικρές στιγμές μου λείπουν μαζί σου. Τίποτα μεγάλο.
Πράξια Αρέστη για Μικρές Ιστορίες
ความคิดเห็น